Ik vlieg mee: Ketura Zandvliet
In deze editie van Ik vlieg mee maken we kennis met Ketura Zandvliet, een warme, muzikale en betrokken begeleider die met haar energie en openheid direct een glimlach op je gezicht tovert. Ze vertelt over haar weg naar de zorg, haar liefde voor muziek en waarom werken via AVES voor haar zo goed voelt.
Wie ben je en wat doe je in het dagelijks leven?
“Mijn naam is Ketura Tirza Zandvliet, ik ben 48 jaar en woon in Emmen. Ik ben een alleenstaande moeder van twee kinderen en een hond. Ik ben geboren in Hardenberg, van Surinaamse komaf, en een echte Ram, dat zegt eigenlijk al genoeg,” lacht ze. “Ik ben energiek, recht door zee en soms een beetje lang van stof. In het dagelijks leven ben ik moeder, maar vooral ook een passievolle begeleider binnen verschillende instellingen en woonvormen.”
"Ik ken bijna van elk muziekgenre de liedjes, het lijkt wel alsof ik als kind een radio heb ingeslikt"
Welk ‘verborgen talent’ of welke bijzondere hobby heb je buiten je werk, die mensen misschien niet meteen van je zouden verwachten?
“Dat is zonder twijfel muziek! Ik ken bijna van elk muziekgenre de liedjes, het lijkt wel alsof ik als kind een radio heb ingeslikt,” vertelt Ketura met een glimlach. “Mijn ouders draaiden vroeger van alles, van soul tot pop, en ik hou dan ook van álle soorten muziek. Op zolder staan zelfs twee drumstellen, waar ik vroeger best aardig op kon spelen. Ik zing ook veel, thuis maar soms ook voor bewoners. Dat geeft ontspanning, afleiding en vaak een fijne sfeer. Muziek brengt mensen bij elkaar.”
Wat heeft jou doen besluiten om de zorg in te gaan?
“Mijn moeder kreeg MS toen ik jong was. Als jongste van zes kinderen hielp ik al vanaf mijn veertiende veel in huis, wassen, koken, schoonmaken. Het zorgen voor haar ging vanzelf, ik deed het uit mezelf. Rond mijn zestiende werd ik ook mantelzorger voor mijn tien jaar oudere broer, die toen hulp nodig had binnen de GGZ. Samen met mijn moeder vonden we onze weg door de instellingen en de hulpverlening. Gelukkig gaat het nu heel goed met hem.
Ik merkte in die tijd dat zorgtaken me goed afgingen. Ik voelde aan wat iemand nodig had, zonder dat het gezegd hoefde te worden. Dat gevoel, dat zorgen voor anderen mij ligt, is eigenlijk nooit meer weggegaan. Uiteindelijk ben ik op mijn negentiende bij Veldzicht in Balkbrug gaan werken, waar ik mijn SPW-4 diploma haalde. Daar werkte ik als sociotherapeutisch medewerker op de eerste long-stay-afdeling van Nederland. Zo ben ik in de zorg terechtgekomen en ik zou niks anders meer willen doen.”
" 'Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.' Die houding past ook bij mij. Daarom voelde werken via AVES meteen goed.”
Wat was voor jou de reden om met AVES aan het werk te gaan?
“Dat is eigenlijk heel eenvoudig, Frans. Hij is duidelijk, eerlijk en open, ook als dat betekent dat hij iets zegt wat je liever niet hoort, maar wél moet horen om beter samen te werken. Hij komt zelf uit het werkveld en werkt nog steeds op de groepen wanneer dat nodig is. Daardoor weet hij precies wat er speelt en is hij zichtbaar voor de begeleiders.
Hij doet me een beetje denken aan Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’ Die houding past ook bij mij. Daarom voelde werken via AVES meteen goed.”
Als je één woord zou moeten kiezen dat jouw manier van werken typeert, welk woord zou dat zijn, en waarom precies dat woord?
“Gezellig,” zegt Ketura beslist. “Ik vind het belangrijk dat er een warme, ontspannen sfeer heerst, zowel voor bewoners als collega’s. Als je gezelligheid en rust brengt, volgt de rest vanzelf.”
Wat is iets kleins wat je standaard doet voor cliënten, maar wat voor hen vaak een groot verschil maakt?
“Ik zing vaak even voor bewoners, of maak een praatje op een druk moment. Dat lijkt iets kleins, maar het brengt ontspanning en afleiding. Even samen lachen of zingen maakt vaak de hele dag lichter.”
Wat is het mooiste compliment dat je ooit van een cliënt of collega hebt gekregen?
“Dat ik niet ergens anders mocht werken, alleen nog maar op de groep waar die collega werkte,” zegt ze lachend. “Dat vond ik echt een mooi compliment. Het betekent dat je iets goeds brengt in een team.”
"Zeg wat je doet en doe wat je zegt. Wees duidelijk en vriendelijk"
Wat geeft jou het meeste voldoening in je werk, zelfs op drukke of lastige dagen?
“Wanneer ik ondanks de drukte de rust kan bewaren voor bewoners, cliënten en collega’s. Als iedereen ontspannen de dag doorkomt, goed verzorgd en met een glimlach, dan ben ik tevreden. Dat is voor mij echte voldoening.”
Welke waarden zijn voor jou het belangrijkst in je werk en hoe zie je die terug in je dagelijkse zorg?
“Communicatie,” zegt ze zonder aarzelen. “Zeg wat je doet en doe wat je zegt. Wees duidelijk en vriendelijk. Dat geldt naar bewoners, maar zeker ook naar collega’s. Goede communicatie zorgt voor een ontspannen werksfeer, en dat is voor iedereen beter.”
Wat maakt werken via AVES, en de manier waarop AVES werkt, voor jou aantrekkelijk?
“Wat ik fijn vind aan AVES, is dat ze altijd werk hebben, maar nooit zomaar iemand ergens naartoe sturen. Ze kijken echt naar wat bij jou past en naar wat de organisatie nodig heeft. De begeleider moet passen bij de groep of persoon die begeleiding krijgt.
Daarnaast zijn de lijnen kort en is er altijd ruimte voor overleg of je eigen mening. En ja, ik vind het gewoon prettig werken door de manier waarop Frans en het team dingen aanpakken, duidelijk, eerlijk en met hart voor het vak."
